What to do when in Cambridge: Varsity!

Hallo overzeeëlingen!

Ik ben helemaal in de winning mood tegenwoordig. Zo is er het bewijs dat ik een echte Nobelprijs heb vastgehouden (zie foto's). Dat was een leuk labuitje, waarvoor we als echte toeristen natuurlijk een camera mee hadden.We waren niet de enige want er heeft de hele dag een rij gestaan.

John Gurdon had voor het leuke ook even zijn andere prijzen erbij gelegd én de kopie die je altijd krijgt als je een Nobelprijs wint. Die kun je dan tentoonstellen, terwijl je de echte veilig opbergt. Gelukkig heeft mijn zomerbaantjes-ervaring bij de juwelier van de V&D daar me genoeg kennis gegeven een echte van een neppe Nobelprijs te onderscheiden, mij hou je niet voor de gek. (dus als iemand die service ooit nodig heeft... je weet het nooit he)
Dus wij staan op de foto met de echte. Nobelprijs. Puh. En we hebben na enig aandringen zelfs John er nog bij gekregen op de foto.

De dag erna was het tijd voor echt serieuze zaken: Varsity! Een strijd tussen de giganten der aarde, Cambridge en Oxford. Op intellectueel gebied immer gaande, maar ook in de sport!
Voor de korfbal in dit geval dan welteverstaan. Mijn Nederlandse roots hadden mij het 2e team in gekregen dus ik mocht ook meespelen. Er waren voor ons team weinig verwachtingen, sinds 2004 de laatste keer was dat het 2e team van Cambridge de Varsity match gewonnen had. Dit omdat de club in Oxford groter is en zij 3 teams hebben ipv 2 en dus meer mensen met ervaring om het 2e team samen te stellen.

Echter stegen mijn teamgenoten deze keer ver boven zichzelf uit en hebben we Oxford ingemaakt! Een feestje waard, gelukkig was de coach al om champagne terwijl het bij ons nog door moest dringen dat we echt gewonnen hadden. Ontzettend leuk en iets wat je toch echt moet meemaken hier.

Helaas heeft ons 1e team met 1 puntje verloren, wat dus maakt dat de Varsity officieel is gewonnen door Oxford. Een klein vlekje op de dag, want het 2e team had nu eenmaal iets te vieren! (en ik val in herhaling geloof ik haha)

's Avonds hadden we een formeel diner in Selwyn College, waarbij we allemaal netjes gemixt man-vrouw en waar mogelijk Cambridge-Oxford gezeteld waren. Erg leuk, zo hoor je nog eens andere verhalen. Na het toetje moesten de mannen verzitten en kwam er bij toeval de enige Nederlander van Oxford naast me te zitten. Die een verre bekende blijkt uit Utrecht, gezien hij ook actief is geweest in de medezeggenschap (oud-studentbestuurslid Beta). Het wereldje kan soms klein zijn.

Dat we Nederlanders zijn hebben we naderhand bewezen toen we na een bezoekje aan de Newnham College bar de stad in gingen. In black tie met 2 op 1 fiets vinden Engelsen wel erg raar, maar dat gaat toch prima? En een stuk sneller ook. Taxi's zijn maar duur en wandelen duurt lang als je hakken aan hebt. Doe eens gezond, neem de fiets.

Al met al een geslaagde dag in ieder geval. En het is dat ik er volgend jaar niet bij ben, maar we zouden graag die grote cup terug hebben waar hij behoort. In Cambridge dus. Kan hij mooi naast zijn kleine broertje staan.

Ik ben dus al behoorlijk aan het afvinken wat ik echt gedaan moet hebben in Cambridge: een Nobelprijs vasthouden, Varsity match spelen (Oxford inmaken!!), een formal bijwonen in een college.

Na dit weekend had ik een labmeeting te geven, die mag dus ook maar van het streeplijstje af (al weet ik niet of ik daar zo blij mee ben..) en over ruim een week zijn de clubkampioenschappen springen voor de Riders Club. Daar zit ik niet in een Varsity team (al zou ik mogen, dat is me iets te duur), dus dan maar lekker binnen de club. Het is wel heel wat jaar geleden dat ik een parcours gesprongen heb dus dit wordt nog leuk. Komende zaterdag is het eindelijk lang genoeg licht om een lesje te doen, dus die pik ik nog snel mee. Coaching is altijd welkom, mits iemand zin heeft om over te komen vliegen ;)

Verder is de stage ook lekker druk, sinds een seminar deze week is onze groepsleider ineens helemaal in de ban van oscillerende genexpressie. Dus is ze iedereen in de groep aan het charteren om daar iets mee te doen, inclusief mij. Geen idee hoe dit in mijn project past, maar we improviseren wel wat. Als ik het op het einde maar opschrijf alsof het allemaal allang zo de bedoeling was, komt dat vast goed. En misschien krijgt ze volgende week weer een ander briljant idee, kunnen we altijd nog switchen. Genoeg te doen dus (maar dat is ook geen verrassing natuurlijk).

Komende maand komt er weer bezoek aan, Charlie komt eind maart langs. Daarna is het de beurt aan Duvelavond editie Cambridge, een exclusieve once-in-a-lifetime gebeurtenis. Kan niet anders dan een succes worden zou ik zeggen.

Groeten uit een Cambridge by night!